Kobieta jako pracownik

Wprawdzie współcześnie wskazuje się na pracę kobiet jako na znak czasu, warto jednak przypomnieć, że od najdawniej­szych czasów kobieta pracowała na równi z mężczyzną we wspól­nym gospodarstwie ? warsztacie. To, co stanowi novum, to znacznie szerszy udział kobiet w pracy pozadomowej oraz fakt, że praca ta ma charakter aktywności kwalifikowanej.

Chociaż zjawisko pracy zawodowej kobiet jest czymś po­wszechnym w naszych warunkach, to jednak często występują wobec niej negatywne postawy. Jednym z argumentów jest twierdzenie o ograniczonych zdolnościach kobiet. Doświadczenia chociażby II wojny światowej, kiedy to kobiety zastąpiły męż­czyzn na wszystkich stanowiskach pracy, przeczą temu twier­dzeniu. W warunkach polskich obserwuje się ponadto, że wy­kształcenie kobiet nie ustępuje wykształceniu mężczyzn. Nie do­cenia się również pracy domowej, która wymaga wielorakich, złożonych i skomplikowanych czynności. Wymienia się aż 8 głównych rodzajów prac składających się na prowadzenie gos­podarstwa domowego. Nie zwraca się również uwagi na fakt, że ciężar pracy domowej gospodarstwa składającego się z 4 osób równy jest ciężarowi pracy robotnika w przemyśle metalowym. Czas zużywany na prace w gospodarstwie domowym w ciągu roku równy jest czasowi zużywanemu przez całą ludność pracującą w tym samym okresie, jak to obliczono np. we Francji.

Równocześnie z tych podwójnych etatów wynikają określone skutki. W czym się one wyrażają? Na pierwszy plan wysuwa się przede wszystkim gorszy stan zdrowia kobiet. Objawami zew­nętrznymi tych konsekwencji jest zwiększona zachorowalność, osiągająca swoje najwyższe nasilenie między 25 a 34 rokiem życia kobiet. Z tym wiąże się duża częstotliwość absencji. Cha­rakterystyczne jest jednak to, że przy tych samych jednostkach chorobowych nieobecność kobiet w pracy jest krótsza niż męż­czyzn. Oczywiście trzeba pamiętać, że absencja kobiet jest de­terminowana przez wiek oraz liczbę dzieci. Inną konsekwencją jest tzw. stan przemęczenia, powodujący choroby, a także ner­wice. W końcu u wielu kobiet występuje brak ciągłości pracy na skutek różnego rodzaju urlopów.

Kobieta jako pracownica ceni sobie przede wszystkim stosun­ki międzyludzkie w pracy. Gotowa gorzej zarabiać za cenę po­siadania ludzkiego szefa. W pracy jest dokładna, chętnie włącza się do prac społecznych. Pracami przeciwwskazanymi dla niej są prace wymagające dużego wysiłku, w pozycji wymuszonej, stojącej, narażające na wstrząsy, trzyzmianowe, chemicznie szko­dliwe. Z uwagi na ciąże groźny może być nadmierny hałas, na­promieniowanie.

Czym charakteryzuje się praca kobiet w poszczególnych sta­diach rozwoju zawodowego? Między 18 a 25 rokiem życia ko­bieta jest lepszym pracownikiem niż mężczyzna. Mężczyzna bo­wiem wobec perspektywy wojska często lekceważy pracę. Na­tomiast pracownica w wieku 25?35 lat, w związku z założeniem rodziny, zaczyna często opuszczać pracę, korzysta z urlopu ma­cierzyńskiego. Z uwagi na urlop często do ostatniej chwili przed urodzeniem pracuje, co wpływa niekorzystnie na poród, a tym samym i na stan zdrowia dziecka. Po urlopie macierzyńskim nie powinno się kobiety obciążać pracą społeczną, gdyż stanowi to dla niej dodatkowe zaabsorbowanie. Nie należy też kobiety za­trudniać na trzy zmiany. Ważne jest także zapewnienie różnych usług na terenie zakładu pracy. W wieku 40?55 lat kobieta może powrócić do pełnej aktywności. Należy jej jednak zapewnić obok pomocy lekarskiej, szczególnie ginekologicznej, także psycho-pedagogiczną, związaną z wychowaniem dzieci.

Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.