Omawiając różne formy działalności ludzkiej, nie sposób pomi­nąć twórczości człowieka. Właściwie w każdej dzie­dzinie działalności można uprawiać twórczość, wprowadzać nowe elementy do układów już działających, modyfikować same ukła­dy, zmieniać i usprawniać ich funkcjonowanie. Chodzi nam jed­nak nie o wszelką twórczość, ale o naukową, artystyczną w zakre­sie literatury, muzyki, plastyki, malarstwa, teatru itp. Twórczość polega na oryginalności i przedstawianiu zjawisk świata w sposób piękny i nie spotykany dotąd. Do działalności twórczej należą od­krycia naukowe, dzieła sztuki, literatury, wynalazczość technicz­na.

Osiągnięcia w twórczości zależą w dużej mierze od wytrwałej pracy i zainteresowania, a rozwój działalności twórczej zaczyna się od zainteresowań niezwykle silnych i głębokich. One zmuszają człowieka do ciągłego myślenia o danym dziele, zajmowania się nim, śledzenia różnych procesów w nim związanych. W ten spo­sób człowiek gromadzi materiał teoretyczny i obserwacyjny. Na­stępnie zaczyna się praca zarówno nad materiałem, jak i samym dziełem. Najpierw następuje wyjaśnianie wątpliwości, następnie szukanie nowych układów czy rozwiązań. Końcowy etap to zna­lezienie nowego, nieznanego układu, co pojawia się niespodzie­wanie, często na skutek wprowadzenia elementu, który poprzed­nio nie był brany pod uwagę.

Rozwiązania twórcze hamowane są pewną rutyną myślenia i działania. Od tego, co już funkcjonuje i spełnia dobrze swoją rolę trudno się oderwać, a to przeszkadza w nowych koncepcjach. W tym, co już działa widzi się pewien uporządkowany system, w którym trudno spostrzec elementy, które należałoby zmienić, poza tym działa również przyzwyczajenie i niechęć do zmian. Jeśli to, co funkcjonuje jest dobre i ludzie się do niego przyzwy­czaili, to po co zmieniać. Otoczenie przyzwyczaja się do form konwencjonalnych i każde odstępstwo od utartych sposobów po­stępowania nie jest mile widziane, a często wręcz zwalczane. Teoria kopernikowska wprowadzając nowe rozumienie wszech­świata i burząca dotychczas przyjętą i akceptowaną przez auto­rytety teorię,, przez długi czas była zwalczana i nie uznawana, chociaż nie było wątpliwości, co do jej słuszności.

Twórczość jest wynikiem ogromnej pracy, wytrwałej, mozolnej i systematycznej, gdyż natchnienie przychodzi wtedy, gdy grunt w danej dziedzinie został już przygotowany ciężką pracą.