W czasie demonstracji operuje się jednym modelem, obrazem czy przedmiotem, a podczas obserwacji indywidualnej każdy uczeń lub grupa ma swoje modele, które analizują pod kierun­kiem nauczyciela. Istnieją pewne sytuacje, gdy niezbędna jest demonstracja przed całą klasą. Należy do nich demonstrowanie czynności, które potem naśladują uczniowie. Każda czynność składa się z poszczególnych ruchów, których kolejność i sposób wykonania trzeba zapamiętać i opanować, aby móc dokładnie reprodukować. W takiej sytuacji pokaz ruchów jest powolny, aby uczniowie mogli je dokładnie zaobserwować i zapamiętać. W tym celu należy zapewnić wszystkim dobrą widoczność wykonywa­nych ruchów; jeśli jakiś ruch sprawia im trudność należy go kilkakrotnie powtórzyć. Przed demonstracją trzeba wyjaśnić, co będzie pokazywane i na co należy zwrócić uwagę. Na zakończenie pokazu należy polecić niektórym uczniom powtórzyć to, co za­obserwowali, aby sprawdzić, czy nie wkradły się błędy lub nie­dokładności w wykonaniu. Dobrze byłoby, aby kontrolę przepro­wadzili sami uczniowie, gdy kontrolując innych, korygują własne obserwacje.

W celu udostępnienia uczniowi bezpośredniego kontaktu z no­wym przedmiotem lub modelem dobrze jest mieć więcej niż jeden model, aby uczniowie w grupach mogli go również obserwować. Występuje wtedy indywidualna obserwacja z bliska kierowana przez nauczyciela, który zwraca uwagę uczniów na coraz to no­we elementy lub słucha ich pytań czy wypowiedzi na dany temat. Mając przedmiot przed oczyma, uczeń może znacznie lepiej za­poznać się z nim i wyodrębnić jego cechy. Przedmiot znajdujący się z daleka nie daje uczniom okazji do samodzielnego badania go. Odległość między uczniem a przedmiotem jest zbyt duża i nie można jej zmniejszyć, bo trzeba byłoby wyjść ze swego miejsca, a to mogłoby spowodować zamieszanie i zaburzyć normalny tok lekcji. Dając uczniowi przedmiot do ręki prowokujemy go do badań, zadawania pytań, formułowania wniosków, co nie zawsze jest możliwe przy pokazie dla całej klasy. Postępując w ten spo­sób przechodzimy do indywidualizacji w nauczaniu zbiorowym i dajemy każdemu uczniowi szanse wykorzystania swoich możli­wości intelektualnych, zarówno zdolnemu, jak i słabemu. Po za­poznaniu się z przedmiotami należy dopilnować, aby uczniowie dane im przedmioty doprowadzili do stanu początkowego i w na­leżytym stanie zwrócili nauczycielowi.

Metoda pokazu daje bardzo dobre wyniki w nauczaniu i tam, gdzie można ją stosować należy z niej korzystać w szerokim zakresie. Byłoby poważnym niedopatrzeniem dydaktycznym po­mijanie jej z różnych powodów. Należy pamiętać o tym przy szerzeniu oświaty zdrowotnej.