Jak zaobserwowano w badaniach nad uczeniem się, w pewnych okresach rozwoju często krzywa zapominania nie spada gwał­townie, jak to zostało przedstawione poprzednio, ale wznosi się i zamiast spadku liczby zapamiętanych elementów następuje ich przyrost. Oznacza to, że uczący się lepiej pamięta wyuczony ma­teriał po pewnym krótkim czasie, niż bezpośrednio po wyuczeniu się go. Przebieg krzywej zapominania zostaje zakłócony zjawis­kiem, które nazywamy reminiscencją. Zjawisko to ba­dało wielu psychologów pragnąc wyjaśnić jego występowanie. Najbardziej prawdopodobne jest wyjaśnienie zwane ?wypoczyn­kiem po pracy”. Po wysiłku włożonym w uczenie się nie można dokładnie reprodukować wszystkich elementów tak dobrze, jak po krótkim wypoczynku, kiedy umysł jest sprawniejszy.

Badania wykazały również, że zjawisko reminiscencji nie wy­stępuje w jednakowym stopniu i natężeniu u dzieci w różnym wieku. Dzieci, które opanowały wiersz w pełni, odtwarzając go w terminach późniejszych, uzyskiwały następujące wyniki. Dzieci 6-letnie najwięcej elementów odtwarzały po 3 dniach, 12-letnie po dwóch dniach, a u młodzieży 21-letniej i starszych już nie stwierdzono przyrostu w czasie późniejszym. Psycholog amery­kański A. L. Irion stwierdził w swoich eksperymentach, że dłuż­sze przerwy podczas uczenia się materiału dają lepsze wyniki niż uczenie się ciągłe lub z krótkimi przerwami. Długość przerwy nie powinna jednak przekraczać 5 minut.